Pinakamataas na pagpupugay ang iginagawad ng SAMASA Alumni, mga alumni ng Sandigan ng Mag-aaral para sa Sambayanan ng Politeknikong Unibersidad ng Pilipinas, kay Leonardo Manahan – nag-alay ng talino, lakas at buhay para sa paglaya ng sambayanan. Isa siyang mahusay na dating lider ng kilusang kabataan-estudyante, kadre ng Partido Komunista ng Pilipinas, at Pulang kumander ng Bagong Hukbong Bayan.

Bagamat nag-aral, namulat at unang kumilos sa University of the East-Recto, nag-organisa siya sa PUP at nakilala siya bilang “Dario” o “Papa D” ng mga aktibista sa PUP. Nagsimula ito nang sumikat ang commercial ng Sprite ng matinee idol na si Papa P o Papa Piolo. Kung sa showbiz nga naman ay mayroong Piolo Pascual, mayroon ding lumelebel sa tikas at husay, pero nakapatungkol naman sa IPO o ideolohiya, pulitika at organisasyon, ’ika nga.

Taong 1997 nang unang kumilos si Dario sa PUP. Nagsimula siya sa gawaing pagpapalawak sa College of Engineering and Architecture (CEA) at Masscom. Naging mabilis at mabunga ang pampulitikang gawain dahil na rin sa kanyang matalas at mapagpasyang pamumuno. Mula sa halos wala ay nakapag-recruit agad ng mga aktibistang nagsilbing katuwang para isulong ang interes ng mga estudyante sa CEA at Masscom. Dalawa sa kanyang idinireheng lokal na laban sa kolehiyo ay ang kampanya para ipatigil ang walang silbing drafting manual at ang panawagan para ibalik ang summer classes. Kasabay nito, lubos na lumawak at lumatag ang kasapian ng mga progresibong organisasyon.

Taong 1999, tumayo siyang pinuno ng kilusang kabataan-estudyante sa loob ng PUP. Sa kanyang pamumuno ay naipagtagumpay ang paglaban sa 150 porsiyentong tangkang pagtaas ng matrikula sa unibersidad. Malalaki at masisigla rin ang mga pagkilos laban sa budget cut ng pamantasan. Ang mga ito ay nagluwal ng pagkilos ng libu-libong iskolar ng bayan at ibayong paglawak ng mga progresibong organisasyon sa kampus. Sa ilalim din ng kanyang pamumuno naging masigla ang pagsanib ng mga kabataang aktibista sa sektor ng mga manggagawa at magsasaka. Malaking bilang ng kabataan ang nagpasyang kumilos nang buong panahon at sumampa sa hukbong bayan.

Masipag na organisador at isang “leader by example” si Papa D. Sa pintuan ng West 115, himpilan ng mga aktibista, ay mayroong blackboard at nakasulat dito ang mga pinakamaagang pumakat sa bawat araw. Natural, laging nasa Top 5 si Papa D. Tuwing umaga’y halos mag-unahan ang mga aktibista para makaabot sa pagpirma dito, pero si Papa D ang laging nakapirma nang maaga sa kabila ng halos gabi-gabi niyang pagpupuyat dahil sa mga pulong.

Mahusay na instruktor si Papa D. Kapag siya ang nakatalagang magbigay ng ED o educational discussion ay paniguradong puno ang West 115. Kahit ang mga tibak na pinakatamad kumuha ng ED ay naeengganyong mag-aral. Madalas kasi sa mga diskusyon ay nakakapagpaisip o thought-provoking ang mga punto niya. Mahilig din siyang magsimula ng debate. Pinipilit niyang mag-isip at maging kritikal ang kanyang mga estudyante. Tatak-Papa D din ang may diin at matalas na diskusyon sa iba’t ibang usapin na kinakaharap ng sektor ng kabataan at estudyante.

May isang pagkakataon pa na nakadebate niya ang presidente ng PUP sa harap mismo ng mga estudyante hinggil sa pagtaas ng matrikula. Hindi na nakasagot ang presidente ng PUP sa dami ng argumento ni Dario. Dahil dito, natandaan at nakilala siya ng presidente. Isang beses pa nga’y dumaan sa West 115 ang sasakyan nito, bumaba ang presidente at ipinababa sa kanyang driver ang kahun-kahong bottled water. Pagpasok ng presidente sa West 115, ang sabi niya, “Nasaan si Dario? Pakisabi heto ang tubig. Sa inyong mga aktibista na lang.”

Mahilig din siya sa musika at magaling kumanta. Hindi na mabilang ang pagkakataon na nagpakitang-gilas si Papa D sa pagtugtog ng gitara. Paborito niyang tugtugin at kantahin ang all-time favorite ng mga aktibista na “Paglalakbay.” Sa kantang ito nabuklod din ang SAMASA noon. At sa kantang ito habambuhay na nakatatak sa ating isip ang kanyang buhay at alaala, mga alaala ng kanyang ubos-kayang paninindigan na isulong ang armadong pakikibaka. Hindi rin iyan magpapahuli sa usapin ng sports. Nangunguna rin siya noon sa paglalaro ng basketball, chess at magic cards.

Pagkatapos ng masaya at mabungang pagkilos sa PUP ay nailipat siya sa iba pang gawain at kalaunan ay naging isa sa mga kinikilalang pinuno ng BHB sa Cordillera. Isinabuhay nya ang pinakaubod na prinsipyo ng SAMASA – ang pag-aalay ng lakas at talino para sa sambayanan.

Napakahaba ng magiging listahan kung ilalahad ang kahusayan ni Dario bilang komprehensibong kadre ng sektor ng kabataan at estudyante. Pero tulad ng lahat ng rebolusyonaryo sa daigdig, hindi rin siya perpekto. May mga suliranin at kahinaan siyang pinagdaanan. Ngunit ipinakita niya ang pinakamahalaga sa harap ng mga ito: ang piliin ang pangibabawan ang mga ito at magsilbi para sa rebolusyon nang walang pag-iimbot. Isang matingkad na aral na naibahagi niya ay ang kasipagan at hindi nagmamaliw na optimismo sa lakas ng masa at tagumpay sa hinaharap ng rebolusyon.

Kaya naman nanatiling matatag sa pagiging kumander ng Bagong Hukbong Bayan at kadre ng Partido Komunista ng Pilipinas si Ka Dario hanggang sa kanyang pagpanaw nitong Abril 14 dahil sa isang karamdaman. Kasing-bigat ng kabundukan ng Cordillera ang kanyang pagpanaw para sa masang kanyang pinaglingkuran, sa mga kasama sa kanyang yunit, at maging sa aming mga nakasama niya sa gawain.

Sa huli, isa si Leonardo Manahan sa mga kabataang intelektuwal na piniling tunay na ialay ang talino at lakas sa sambayanan. Hindi siya naghangad ng yaman o pagkilala, bagkus ay nabuhay na nakikibaka sa piling ng masang api na kanyang minahal at niyakap. Ang kanyang mapanghalinang ngiti at maningning na mata ay habambuhay na magiging inspirasyon ng bawat isa sa atin na manindigang tahakin ang kanyang landas at yakapin ang armadong pakikibaka.

Pinakamataas na pagpupugay!

SAMASA Alumni