Marami talagang baho ang mabubuklat kapag sinilip ang partylist system natin. Sabi nga ng mamamahayag na si Christian Esguerra kamakailan, nabalasubas na ng mga dinastiyang politikal ang sistemang partylist.
Para sa Bayan Muna Partylist na 25 taon nang naglilingkod, hindi imposible ang nakabubuhay na sahod at abot-kayang presyo ng mga bilihin, serbisyo at yutilidad. Hindi rin imposible ang pagsupil sa mga kurakot at tiwali.
Nagsiksikan sa partylist system ang maraming may mga kaduda-dudang background na personahe. Ang kagandahan kasi sa partylist, maaaring itago ang pangalan sa likod na pangalan ng grupo.
Huwag bigyang puwang ang mga ginagawang negosyo ang politika. Bigyan tiyansa at ikonsidera ang mga katulad nila na gagap ang hirap at pagsusumikap ng masa at alay ay tunay na serbisyo sa masang api.
Ayon sa election watchdog na Kontra Daya, mahigit kalahati naman sa mga partylist ang ‘di kumakatawan sa mahihirap at marhinado. Paano pa kaya ang mga nominado nito? Kanino kayang interes ang isusulong nila?
Isang malaking hamon ang pagtutok ng Commission on Elections sa mga itinuturing na “areas of concern” o “election hotspots”—mga lugar na may mataas na banta sa seguridad ng mga botante’t kandidato.
Makakaasa ang sambayanan, siguradong isusulong nila ang pagbabago sa Senado para sa karapatan ng mga kababaihan, bata, migrante, Moro at katutubo at sa pagsasakatuparan nito kasama na rin ang taumbayan.
Sunod-sunod ang mga atake at paninira ng mga elemento ng estado sa mga progresibong kandidatong senador at partylist. Naglabas naman ng resolusyon ang Commission on Elections hinggil sa red-tagging.
Hindi ipinanganak sa bulsa ng yaman, ngunit mulat at danas nila bilang manggagawa, mangingisda at magsasaka ang hirap at pagsusumikap ng bawat ordinaryong Pilipino.
Lantad na lantad na ginagamit ng ilang kaibigan at kamag-anak ng mga politiko at negosyante ang parylist system para makakuha ng puwesto sa Kamara at gamitin ang poder para sa pansariling interes.
