ihahasa namin ang itak
kapag hangin hatid ay sagimsim
kapag malamlam ang mga bituin
at sikat ng araw ay laging kulimlim
ihahasa namin ang itak
kapag naluluoy ang mga bulaklak
kapag mga layak ayaw maglagablab
kapag mga hamog ay ayaw kumislap
kapag di makita isang alitaptap.

oo, ihahasa namin ang itak
kapag kaming maralita
magsasaka’t manggagawa
mapalad pang mga daga
kaming maghapon sa paggawa
laging hungkag ang sikmura
ihahasa namin ang itak
lalo’t bunsong mahal nilalagnat
kinakabag sa magdamag
walang masipsip na gatas
sa suso ng inang naluoy sa hirap.

ihahasa namin ang itak
kapag bigas sa kaldero
nilamon ng asendero
kapag pawis nitong braso
nilaklak ng mga amo
ihahasa namin ang itak
kapag kape’y maputla na’t lasang amag
habang iyo namang nginangasab
grasyang kami ang naghirap
ikaw naman laging bundat.

ihahasa namin ang itak
kapag sobrang buwis iyong pinipiga
sa sambayanang nagkakandakuba
masandat lamang kayong pinagpala
at may madambong ang uring ulikba
habang kami nama’y titinga-tingala
sa kung sinong birheng puspos daw ng awa
nabingi na yata
sa dasal-hinaing
ng uring alipin
ng dusa’t dalita.

ihahasa namin ang itak
kapag hustisya mo’y sing-ilap ng ulap
daig pa ang pagong kung ito’y umusad
sa uring mayaman ay walang kamandag
ngunit mapanikil sa uring mahirap
sa pusong matapat ang kapara’y sibat
banal na adhika ay dinadapurak
hadlang sa pangarap
sa laya’t ligaya naming nagsisikap.

ihahasa namin ang itak
oo, ihahasa namin ang itak
kapag la tierra pobrezang pinakamamahal
ipinagagahasa sa mga dayuhan
malusog na suso’y ibinubuyangyang
puklong soberanya’y itinitiwangwang
manatili lamang sa kapangyarihan
kayong nasa poder ng pagkagahaman
ihahasa namin ang itak
hanggang mapairal ang hustisya sosyal
sinta’y mapalaya
sa gabing madilim
bartolina’y ganap wawasakin
ng dahas ng hangin
ng ngitngit ng alon
ulan ng bituin!