Kung hindi ako nagkakamali, madalas na may lahok na pelikulang katatakutan o horror sa taunang Metro Manila Film Festival. Higit pa siguro sa usapin ng paghahain ng de-kalidad na sine, na umano’y dahilan ng MMFF, kumikita ang ganitong mga pelikula. Sa hirap ng buhay, tiyak na magtatatlong-isip ang kahit sino na maglabas ng P180 para lang manood sa sinehan – kumpara sa di-hamak na mas murang DVD. Pero may pang-akit ang panonood ng katatakutan sa mismong sinehan, dahil swak ang dilim at buong sitwasyon at sensasyon sa ganitong palabas.

Pero parang may bago rin sa pelikulang katatakutan. Dati, parang ang layunin talaga ay matakot ang manonood at multuhin siya hanggang panaginip, ang magdulot ng bangungot, ang maalala bilang nakakatakot. Ngayon, sa panahong marami na siguro ang hindi naniniwala sa multo at lalo na sa aswang, may mga pelikulang katatakutan na mas haluan ng gulat at takot ang iniaalok. Paano kung biglang may magpakitang multo sa isang sitwasyong hindi inaasahan, dahil hindi na talaga inaasahan?

Ganyan ang pelikulang Segunda Mano – na dahil hindi ko pa naririnig dati ay inakala kong kaserye ng Mano Po, hindi pala. Umikot ang istorya kay Kris Aquino, may-ari ng shop na nagbebenta ng antigo pero may minumulto ng nakalipas: nawala, ipinagpalagay nang namatay, ang mas batang kapatid niyang babae habang nagtatakbuhan sila sa gilid ng dagat na malakas ang alon. Para maging kapani-paniwalang may malulunod sa pagtangay ng malakas na alon, may karatula: San Juan – na siguro’y sa La Union, kung saan pamatay ang mga alon. Ipinapakita si Kris na minumulto sa panaginip ng kapatid.

Magtatagpo ang landas nila ni Dingdong Dantes, mayamang negosyante. Naghahanap si Dingdong ng asawa, dahil nawala na lang bigla ang asawa niyang si Angelica Panganiban. Magkakaroon ng relasyon sina Kris at Dingdong pero hindi makaabante dahil nagsimula nang multuhin ni Angelica si Kris. Kung bakit naman kasi naaagnas na si Angelica kapag nagpapakita. Tulad siguro ng mga narinig kong manonood na tumitili – mas sa pandidiri, hindi sa kilig – nabagabag si Angelica sa love team ng kapatid ng pangulo at kampanyador ng pangulo noong eleksyon.

Spoiler alert! Sa dulo, malalantad na nawala si Angelica, hindi dahil pinatay ito ng kalaguyo, gaya ng ipinapahiwatig ng pelikula sa una. Pinatay ni Dingdong si Angelica, matapos matunton ang isang pakikipagkita nito sa kabit – na oo nga pala’t si Rico Blanco. Kung ayaw may dahilan; kung gusto, palaging mayroong paraan. Syempre, kasama si Rico sa pinatay ni Dingdong.

Mas malamang, gusto ng mga gumawa ng pelikula na sabihin ng mga nagrerebyu na ang kapana-panabik ay kung paano tumakbo ang istorya. Dahil nga nasa negosyong segunda mano si Kris, gayundin ang kaibigan niyang nagbebenta ng mga segunda-manong bag, dito dumaloy ang pagpaparamdam. Parang OFW si Angelica, ipinadala ang lahat kay Kris at sa kaibigan nito mula sa kabilang buhay: bag, damit at ang kotseng pinalubog sa ilog ni Dingdong matapos patayin ang dalawa. Hindi kapana-panabik ang dating, kundi overkill. Hindi ko lang alam kung may epektong takot talaga ang kwento sa mga bumibili ng mga segunda mano.

Matutuklasan, at ipapaliwanag talaga ng pelikula – sa paraang berbal, dahil kinapos sa paraang biswal – na kaya pala nagmumulto si Angelica ay para protektahan si Kris at iba pang tao laban kay Dingdong. O para ba ipaghiganti ang pagkamatay nila ni Rico? Lahat ng namatay sa pelikula, pinagpakitaan ni Angelica, pero dahil papatayin na pala ni Dingdong. Ang pelikulang katatakutan, magiging pisikalan at habulan sa dulo. Mananaig si Kris, sa tulong ni Angelica na buhay na buhay lang kung makialam sa mga bakbakan.

Ang hindi ko maintindihan, pinalabas na ang nawawalang kapatid ni Kris at ang asawa ni Dingdong ay iisa – si Angelica. Sa yugtong ito, ang katatakutang Japanese (ala-Sadako ang ramdam ng mga eksena) at Amerikano (may pisikalan sa dulo laban sa taong nananakot at pumapatay) ay naging telenobelang Pinoy (may malalantad na magkamag-anak sa dulo ng istorya). Kaya ano? Tanga lang sina Kris at ang nanay niyang si Helen Gamboa – na nakakatakot nang unang lumabas dahil kamukha nina Nida Blanca at Charito Solis – sa buong panahong pagdadrama dahil sa nawalang kapamilya.

Ang sabi ng kasama kong manood pagkatapos ng sine: “Magasin ka ba? Kasi andami mong isyu!” Totoo. Halatang nagtagal ang pagpaplano ng Segunda Mano. Sobrang tagal. Sa puntong wala nang pokus at hindi na nasinsin ang pagpaparurok sa kwento. At dahil sala-salabid ang mga istorya, maraming balik-tanaw o flashbacks. Kung ganito lang ang flashbacks sa kasaysayan sa totoong buhay, napakarami na sana ng aktibista. Ayos naman ang hindi dire-diretsong naratibo, pero parang niloloko ang manonood sa isang buhos na pagsisiwalat sa dulo, hindi unti-unti.

Bakit nga ba naging bayolente at mamamatay-tao si Dingdong? Dahil nasaksihan ng tatay niyang baldado ang madrasta niyang umuwi nang may kabit. Nakita niyang magpakamatay ang tatay niya dahil sa nakita. Mas grabe ang dinanas ni Dingdong kaysa kay Kris. Pero bakit si Dingdong, naging mamamatay-tao at si Kris ay naging tindera lang ng antigo? Okey naman ang pagkwestyon sa hatiang masama bersus mabuti sa mga karakter, pero bakit ang karakter ni Kris, malinis lang? Tipong ekstensyon ng pagiging celebrity ni Kris sa kabila ni Joey Marquez at ng masaker sa Luisita.

Kung panandaliang gulatan at mababaw na takutan lang ang hanap, mayroon namang pambayad, at kayang tagalan ang pag-arte ni Kris, ayos ang Segunda Mano. Ang nakakaaliw sa pelikula ay si Bangs Garcia, kaibigan ni Kris. Hindi mo alam kung umaarte siya o ganoon lang talaga siya bilang kikay. Pero sana sa buong pelikula siya nabigyan ng puwang para mang-aliw. Ayos ding umarte ang anak ni Dingdong, na nagpahirap kay Kris bilang madrasta.

30 Disyembre 2011