Madalas na biruan na pagtitimpla lang ng kape o kaya pagtatalop ng mansanas ang gawain ng isang intern. Ngunit, higit pa sa mga inaasahan ko ang ibinigay ng Pinoy Weekly at masasabi kong paborito ko lahat ng mga aktibidad na aking ginawa rito.   

Sa unang beses ng pagsulat, binalikan namin ang kuwento ng mga residenteng apektado ng pagmimina sa bayan ng Didipio, Nueva Vizcaya. Nariyan din nang minsang mag-interbyu ng isang bilanggong pulitikal. Makipamuhay kasama ang mangingisda na si Ka Rogelio at marinig ang istorya ni Ka Miling bilang isang magsasaka sa bayan ng San Jose del Monte, Bulacan. 

Hindi man bago sa akin ang pag-interbyu ng mga tao para sa isusulat na artikulo, malaking hamon pa rin kung paano ito magagawa online dahil may pandemya. Sabi nila, mahirap daw talaga sa una ngunit naging madali para sa akin gumampan dahil kolektibo kaming nagtutulungan sa bawat gawain. Kahit baguhan ako noon sa pagkuha ng litrato, dito nahubog ang kaunting potensyal ko bilang isang litratista.

At kung magbabalik-tanaw lang din naman, pinakapaborito ko noong ipinadala ako sa tatlong araw na pagsasanay para sa mga alternatibong mamamahayag. Nagkaroon ako ng pagkakataon na makisalamuha ang matagal nang mga mamamahayag.

Sa naging proseso ng pag-unawa ko sa gawain ng isang mamamahayag, hitik ang mga komunidad para maging lunsaran ng gawain sa pagpapalawak at pagmumulat. Pinakaimportante na hindi lang basta naimumulat ang mga tao sa kung ano ang tunay na nangyayari sa lipunan. Tungkulin natin mapalahok ang mamamayan sa pamamagitan ng ating mga sinusulat. 

Sa Pinoy Weekly, binibigyan nila ng puwang ang kalagayan ng iba’t ibang sektor tulad ng mga mangingisda, manggagawa, magsasaka, kababaihan, kabataan, LGBT, at iba pa. May espasyo ang katulad mong nagnanais mapaunlad ang kakayahan sa pagsulat. Habang itinataas ang iyong pampulitikang kamalayan na siyang mag-aambag para sa isang lipunang malaya