Kung pagbabatayan lamang ang mga istoryang inilalabas ng mainstream na midya, “pasaway” na bansa ang Democratic People’s Republic of Korea (DPRK), mas kilala bilang North Korea.

Ngayong Hunyo lamang, pinagbotohan ng US at mga alyado nito sa United Nations Security Council na patawan ng mas mahigpit na parusa ang sosyalistang bansa na nagkondukta ng isang underground nuclear test.

Inutusan ng UN ang mga miyembro nitong bansa na inspeksiyunin ang lahat ng mga kagamitang inaangkat o iniluluwas sa North Korea at wasakin ang lahat ng may posibleng kinalaman sa mga armas nukleyar. Nanawagan ito sa mga institusyong pampinansiya na huwag bigyan ang bansa ng anumang uri ng tulong. Iginiit nitong mainspeksiyon ang lahat ng dokumento, kagamitan, at pasilidad na may kinalaman sa programang nukleyar.

Mabangis ang sagot ng gobyerno ng DPRK: lalo lamang nilang pauunlarin ang paggamit sa uranium at plutonium para sa armas at enerhiya.

Pero maamo ang mukha at mahinahon ang pananalita ng isang mamamayan ng North Korea na nagtungo kamakailan sa Pilipinas, sa isang pambihirang pagkakataon para ipaliwanag ang sitwasyon sa bansang may imaheng umano’y “dinemonyo” ng US.

Katotohanan sa likod ng kakayahang nukleyar

Sa isang porum sa Trinity University of Asia sa Quezon City noong Hunyo 20, naging panauhing pandangal si Dr. Pak Yong Gun, isang abogado, propesor, at presidente ng Korea-Philippines Friendship Society.

“Napakahalaga na makita natin kung paano iginiit ng mga mamamayan ng North Korea ang sarili nitong kalayaan,” paliwanag ni Anakpawis Rep. Rafael Mariano, presidente ng Philippines-Korea Solidarity Committee for Peace and Reunification in the Korean Peninsula, isa sa mga organisador ng porum.

May pagkakapareho ang kasaysayan ng North Korea at Pilipinas, ayon kay Yong Gun. Sinakop ang dalawang bansa kapwa ng kolonyalistang Hapon at Amerikano. Pero di gaya sa Pilipinas, nagtagumpay ang mga mamamayan ng North Korea na paalisin ang mga dayuhan sa kanilang teritoryo at magtatag ng isang sosyalistang republika.

Matapos ang Korean War, mula 1950 hanggang 1953, nang pasukin ang bansa ng mga tropang Kano, mahigit apat na milyong sibilyan ang namatay at naiwang wasak ang halos lahat ng imprastruktura. Ayon kay Yong Gun, ipinagmayabang noon ng US na “hindi makakabangon ang North Korea sa loob ng isang siglo.”

Nagkamali ang US. Noong 1957, sinimulan ng DPRK ang programa para sa pambansang industriyalisasyon at rebolusyong “ideyolohikal, teknikal, at kultural.” Nang matapos ito noong 1971, ayon kay Yong Gun, natatamasa na ang libreng edukasyon at serbisyong kalusugan, at unti-unti na ring napapaunlad ang agrikultura at mga industriya sa bansa.

Ngunit nang bumagsak ang sosyalistang mga bansa sa Europa, pinaigting ng US ang pang-ekonomiya, pampulitika, at pangmilitar na panggigipit sa North Korea, habang minamantine ang presensiya ng 37,000 tropa sa South Korea.

Gayunpaman, noong 1985, lumagda na ang DPRK sa Non-Proliferation Treaty (NPT) para umano’y pangalagaan ang kapayapaan sa Korean Peninsula. Tinangka rin nitong magkipagkasundo sa US nang pirmahan nito ang Agreed Framework noong Oktubre 21, 1994. Bago nito, ibinulgar ni William Perry, defense secretary ni dating US Pres. Bill Clinton, ang plano ng gobyernong US na lusubin ang bansa at atakihin ang tanging plantang nukleyar nito sa Yongbyong.