“Si PNoy na mismo ang nagsalita sa harap ng mga manggagawa na wala sa puwesto ang dagdag-sahod sa kabila ng sunud-sunod na pagtaas ng mga bilihin at serbisyong panlipunan. Isang maka-negosyante, maka-kapitalista at kontra-manggagawang pangulo.”

Ito ang nangangalit na tugon ni Elmer Labog, tagapangulo ng Kilusang Mayo Uno (KMU), sa usapin ng panawagang dagdag-sahod para sa mga manggagawa. Ang Pilipinas ang pangatlo sa may pinakamababang sahod, ayon sa sarbey sa 72 bansa na ginawa ng International Labor Organization nitong taon.

Matapos ang barya-baryang P30 na dagdag sa Cost of Living Allowance na pautay-utay ibibigay, ang mga administrasyong nagdaan at kasalukuyan ay nagiging tagapagsalita at protektor ng mga kapitalista at dayuhang mamumuhunan laban sa mahigit isang dekada nang kahingian para sa P125 umento sa sahod, dagdag ng KMU.

Habang lumalaki ang kita ng 40 pinakamayayamang Pilipino sa bansa—mula $23.4 Bilyon noong 2011 tungo sa $32.2-B ngayong 2012, ayon sa ulat ng Forbes—nanatili namang barya-barya ang natatanggap ng mga manggagawang lumilikha ng yamang ito.

Walang mahita sa kita

Malayo pa rin sa nakabubuhay na sahod ang kinikita na minimum wage ng mga manggagawa na kumikita lang ng P446 sa National Capital Region. Sa rehiyong ito, nangangailangan naman ng P1,018 para mabuhay ang isang karaniwang laking pamilya, tantya ng Ibon Foundation, isang independiyenteng institusyon ng pananaliksik. Labas pa dito ang gastusin tulad ng sa edukasyon at kalusugan.

“Kulang na kulang ang minimum wage para mabuhay nang disente at responsabilidad ng gobyerno na itaas ang minimum wage para maitaas ang standard of living ng mga manggagawa sa Pilipinas,” ayon kay Sonny Africa, executive director ng Ibon.

Ayon sa KMU, mayroon lamang 44 porsiyento ang nominal na pagtaas sa minimum na sahod mula 2001 hanggang 2011, samantalang 62.4 porsiyento ang pagtaas sa presyo sa parehong panahon. Kung susuriin, papabagsak ang tunay na halaga ng inaprubahang dagdag-sahod ng mga administrasyon nina Corazon Aquino (P82), Ramos (P16), Estrada (P22) at Arroyo (P5).

Polisiya at sistema

Nananatiling kontraktuwalisasyon ang isa sa pangunahing nagpapababa sa sahod ng mga manggagawa. Sa ganitong sistema, mas mababa ang sahod ng mga kontraktuwal na manggagawa kaysa sa mga regular, kulang ang kanilang benepisyo, at kinikitil ang unyonismo, ayon sa KMU.

“Polisiya ni PNoy ang kontraktuwalisasyon, sa pamamagitan ng Department Order 18-A series of 2012. Tulad ng naunang mga pangulo na nagpatupad ng neoliberal na mga patakarang dikta ng mga imperyalistang gobyerno at institusyon tulad ng World Trade Organization at IMF-World Bank, ito ay upang mamaksimisa ang kanilang tubo sa kapariwaraan ng mga manggagawa,” ayon kay Labog.

Panibagong kinababahala ngayon ng KMU ang pagpapatupad ng two-tiered wage system (2TWS) na mas ilulubog pa ang napakababa nang sahod ng mga manggagawa.

“Ipinatutupad na ito ngayon sa Southern Tagalog at NCR kung saan malakas ang unyonismo. Kung mapapatupad nila ito doon na walang pagtutol ng mga manggagawa, mapapatupad nila ito sa lahat lalo’t higit sa mga rehiyon o mga pabrika na walang mga unyon,” ayon kay Labog.

Ang 2TWS ay isang sistema ng pasahod na dadaan sa dalawang antas ang paraan ng pagtaas ng sahod. Sa una, isasailalim ang lahat sa tinatawag na floor wage, na gobyerno ang siyang magtatakda at ihahalili sa regional wage system. Ang ikalawa naman ang productivity wage na di dapat bumaba sa floor wage pero nakabase sa produksiyon ng isang kompanya. Ibig sabihin, buung-buong nasa kapangyarihan ng kompanya at kapitalista kung magtataas ba sila ng sahod o hindi, ayon sa Ecumenical Institute for Labor Education and Research (Eiler).

“Mapanlinlang ang sistemang ito at mapanghati sa mga manggagawa dahil may indibidwalista itong katangian. Bawas sa sahod at pagkapako ng sahod ang esensiya ng sistema ito. Ang layunin nito: pababain ang sahod ng mga manggagawa upang akitin pa lalo ang mga dayuhang mamumuhunan na samantalahin ang murang lakas-paggawa sa bansa,” ayon naman kay Roger Soluta, pangkalahatang kalihim ng KMU.

Hindi lamang ito makakaapekto sa regular na mga manggagawa. Kasabay na ilulubog ng sistemang ito ang mga kontraktuwal. Kaya hamon ni Labog, “Kailangang maorganisa rin ang kontraktuwal na mga manggagawa mula sa mga aral na mayroon tayo noong panahon ng Batas Militar na palihim dahil sila ay binabawalan o di kaya tinatakot ng management na mag-unyon. Hindi ito naging imposible noon sa kabila ng bangis ng Martial Law. Kailangan natin ipakita muli na ang manggagawa ang siyang mapagpasya.”

Inhustisyang panlipunan

Kung ang KMU ang tatanungin, ang mababang sahod ng mga manggagawa ay ibinubunsod ng papalaking kawalan ng  trabaho at pagsandig sa dayuhang pamumuhunan. Maituturing na isang lansakang kawalan ng hustiyang panlipunan ang ginagawang pang-aalipin sa sahod ng malalaking kapitalista at ng pahirap at papet na gobyernong Aquino sa hanay ng mga manggagawa, ayon pa sa KMU.

“Inaalay ng gobyernong ito sa altar ng kapitalistang interes ang mga manggagawa. Nagmimistulang bugaw ang gobyerno na hinahayaang ibayong  pagsamantalahan ang mga manggagawa sa kapakinabangan ng mga kapitalista at dayuhan,” diin ni Labog.

Habang nakatali at sunud-sunuran ang gobyerno sa mga dikta ng dayuhang mga institusyong pampinansiya na nagtutulak ng neoliberal na globalisasyon, mananatiling kalunus-lunos ang kalagayan ng mga manggagawa.

“Walang ibang patutunguhan ang ganitong pagtrato sa mga manggagawa kundi ang pagtutol at paglaban nila. Kasaysayan ang nagtuturo sa atin na hindi habang panahon magiging busabos ang mga manggagawa,” pahayag ni Labog.