Sa “Prinsipyo o caldero: Why Noynoy won in Luisita,” ikinwento ni Lisandro E. Claudio kung paanong “sinamantala” ng Liberal Party ang hirap at gutom sa Hacienda Luisita para manalo doon si Noynoy Aquino – kahit may pananagutan ito sa kahirapan, kawalan ng reporma sa lupa, at masaker doon. Sinuhulan ng pera at kapangyarihan ang mga lider-barangay para sumuporta kay Noynoy, at nanaig ang “kaldero” sa “prinsipyo” – patunay, aniya, ng “kapangyarihan ng pamamatron na pahinain ang mga paghamon sa kapangyarihan ng panginoong maylupa.”

Sa “Hacienda Luisita and Subaltern Speech,” tinawag ni Tanglad, feministang blogger, ang pansin ng mga kapwa-progresibo sa sinabi ng mga magsasaka sa dokumentaryong Ang Sinabi ng mga Magsasaka sa Hacienda Luisita. Pakiramdam nila, “iniba” ang panawagan ng welga – ng mga maka-Kaliwang tagasuportang tagalabas – at ginawa itong para sa reporma sa lupa. Sinasabi rin nilang mas mabuti ang kalagayan nila bago ang welga. Tila ipinapahiwatig ni Tanglad na “ipinailalim” ng mga progresibo ang kahilingan ng mga taga-Luisita sa mga layuning “teleolohikal.”

Bukod sa carrot ng materyal na pakinabang, dapat idagdag ang stick ng tuluy-tuloy na pandarahas. Nasundan ang masaker na pumatay sa pito noong 2004 ng pagpatay sa walong tagasuporta ng welga at ibang paniniil. Ito pa lang, natural nang may epekto sa mga taga-Luisita. Pero idinulot din nito ang paglikas ng ilang lider, paghupa ng mga talakayan at iba pang aktibidad ng mga tagaroon, at pagkalito sa pagsuri sa welga. Hindi ang “pasabog (incendiary)” na paraan ng pag-oorganisa ng Kaliwa ang sanhi, kundi ang kalupitan ng mga panginoong maylupa at gobyerno.

Ginulo ng mga tagalabas ang mapayapang mga taga-Luisita. Bersyon iyan ng mga mapagsamantala. Ang totoo, ipinapaglaban ng mga taga-Luisita ang reporma sa lupa. Pero hindi pantay ang kaisipan ng mga tao; kahit sa mga yugto ng rebolusyunaryong pagsulong, may mga saklot pa rin ng kaisipan ng lumang panahon.