Simula pa lamang, puno na ng tensiyon ang maliit na conference room ng Commission on Human Rights. Noong araw na iyon, Hulyo 29, 2009, pupunta si Jovito Palparan, ang tinaguriang “berdugo”, kasama ang isa pang anti-komunistang ngayo’y kapwa kongresista na. Magsusumite umano sila ng ebidensiya na magdidiin kay Melissa Roxas, biktima ng pagmamamalupit diumano ng militar noong Mayo 2009. Rebelde umano si Melissa. Na para bagang kung totoo mang rebelde, ayos lang ang tortyur sa kanya.

Pero hindi lang si Melissa ang nakaharap ni Palparan. Nandoon din si Rep. Satur Ocampo, na paulit-ulit na niyang inaaukusahang lider-rebelde pa rin, kahit walang ebidensiya. Nandoon ang kaanak ng mga nawawala — sina Edita Burgos, Linda Cadapan, Belet Batralo, Lolita Robiños, at iba pa. At nandoon si Raymond Manalo, isa sa dalawang magkapatid na dinukot ng mga tauhan diumano ni Palparan noong Pebrero 2006. Pinaratangan, sinaktan, pinagbantaan — hanggang nakatakas ang magkapatid. Saksi rin diumano sila sa pagpapahirap sa iba pa.

Nagkaharap sila. Hangad ng isang panig, patindihin pa ang pagsupil sa pinagbibintangang mga rebelde’t kaaway ng estado. Hangad ng kabilang panig, hustisya. Hustisyang mata sa mata.

(Sundan ang mga larawan. I-klik ang Next Page)