Lumalabas na naman ang pagiging ipokrito ng imperyalistang US sa pagbibigay-katwiran nito sa gerang agresyong inilulunsad nito sa Libya. “Tumutugon tayo sa mga panawagan ng isang nanganganib na sambayanan,” sabi ni Presidente Barack Obama ng US. Ipinagtatanggol lang daw ng US ang mga mamamayang Libyan na lumalaban at nagpapabagsak sa gobyerno ni Muammar Gaddafi, presidente ng naturang bansa.

May naisulat na ang mga anti-imperyalistang lider sa bansa na sina Satur C. Ocampo, Carol Pagaduan-Araullo at Jose Maria Sison hinggil sa pakay at interes ng US sa Libya.

Malinaw ang karanasan nating mga Pinoy para hindi tanggapin ang paliwanag ng US sa pag-atake nito sa Libya. Noong nilabanan ng sambayanan ang rehimeng Marcos at Arroyo, hindi ang sambayanan ang sinaklolohan ng US kundi ang mga rehimen. Pinagpapatay at sinupil ang sambayanan pero hindi natinag ang suporta ng US sa mga rehimen. Binitawan na lang sila ng US noong malakas na ang paglaban ng sambayanan.

Pero ngayon, nagkukumahog ang US na maglunsad ng matinding agresyon sa Libya – indikasyon na may iba pa itong interes at hindi nito lubos na hawak sa leeg si Gaddafi.

Kaiba sa kagyat at lubos na pagsuporta sa mga pag-aalsang masa na naganap sa Tunisia, Egypt at iba pang bansa sa Middle East at North Africa, may pagtatalo ang mga maka-Kaliwa sa mundo sa kung ano ang pagsusuri at panawagan sa pag-aalsa sa Libya. Sa mga blogger, nagkakaisa sina Mike Ely (Maoista), Louis Proyect (dating Trotskyista), at Richard Seymour (Trotskyista) sa lubos na pagsuporta sa pagpapabagsak kay Gaddafi.

Ang pagsusuri nila: reaksyunaryo at bulok ang rehimeng Gaddafi habang ispontanyo, na may progresibong potensyal, ang nagaganap na pag-aalsang masa kontra sa rehimen.

Hindi pinagtatalunan ng magkabilang panig na may anti-imperyalista at makabayang tunguhin si Gaddafi noong nagsisimula, 42 taon na ang nakakalipas, at tumulong siya sa mga kilusang anti-imperyalista. Pareho ring nagsasabing nakipagkompromiso siya paglaon sa imperyalismo sa ekonomiya bunsod ng malakas na presyur. Pero sinasabi ng isang panig ang hindi sinasabi ng kabila: relatibong maalwan ang kabuhayan sa Libya.

Ano ang katangian ng rehimeng Gaddafi ngayon? Malinaw na hindi rebolusyunaryo at mukhang may pagka-reaksyunaryo. Pero tiyak na naggigiit ng soberanya kontra sa US.

Sa kabilang banda, ano ang katangian ng mga nag-aalsa sa Libya, ang mga tinatawag na “rebelde”? Wala sa dalawang panig ang nagsasabing maka-Kaliwa o progresibo ang mga ito, at ayon kay Proyect ay kahangalan ang humanap ng ganitong grupo ngayon sa mga bansang Arabo. Pero kapansin-pansing ang mga maka-rebelde, itinuturing ang mga rebelde na ispontanyong kumikilos, hindi kilala, at inuudyukan ng kahirapan.

Ang mga kritikal sa pag-aalsa, ipinapakilala ang mga rebelde bilang pinamumunuan ng mga pinaka-reaksyunaryo sa Libya: mga pulitiko at opisyal-militar na suportado ng US.

Sa ganitong kalagayan, kanino papanig ang mga progresibo sa bansa – na dapat ay nagtataguyod ng interes ng sambayanang Libyan? Pinakamainam sana kung may malakas-lakas na kilusang progresibo sa Libya, kaso wala. Sa pagitan ng mapanupil at sa isang antas ay reaksyunaryong naggigiit ng soberanya kontra sa US at ng pag-aalsang pinapamunuan ng mga ultra-reaksyunaryong suportado ng US, malinaw ang sagot.

Sa harap ng nagbabantang pananakop ng US sa Libya, kahit ang mga kontra-Gaddafi ay obligadong lumaban dito. Kung hindi, mahihiwalay sila sa sambayanang Libyan.

22 Marso 2011