Sa column na ito, nais kong ilatag kung bakit nakakabahala at mainam na kuwestiyunin ang paratang na ito.

Una, bakit nga ba ito nakakabahala? Sa malawak na pagtingin, ang pagharang ng mga naturang website ay isang paglabag sa ating freedom of speech o kalayaang magpahayag. Sinasabi nito na maaari tayong magbigay ng ating opinyon nang walang sensura gaya ng ginagawa ko sa column na ito. Nilalabag din ng pagharang na ito ang freedom of the press. Ito naman ang naglalatag ng karapatan ng mga pahayagan gaya ng Pinoy Weekly na magbalita nang hindi kinokontrol ng pamahalaan. Lalo pa itong nakakabahala dahil sa pagharang na ito, hinaharang ang boses ng mga progresibong grupo at ng mga batayang sektor na naglalayong mapakinggan.

Kung iisipin pa natin, litaw ang red-tagging sa order na ito na ginagawang mas delikado ang sitwasyon. Hindi lamang hinaharang ang ating freedom of speech kung hindi nilalagay sa panganib ang mga miyembro ng mga organisasyong inaakusahan nila. Gaano na ba karaming kapwa Pilipino ang napahamak dahil pa pangre-red-tag? Ilang ordinaryong mamamayan na ang tinawag na terorista at nadahas dahil mayroon silang pinaglalaban?

Pangalawa, bakit naman mainam na kuwestyunin natin ang order ni Esperon? Bukod sa panganib na dala ng pangre-red-tag na ito, hindi rin malinaw ang ebidensya sa likod ng paratang na may kaugnayan ang mga dinidiing organisasyon sa mga terorista.

Tingnan muna natin ang kahulugan ng terorismo. Ang terorismo ay ang paggamit ng karahasan at pananakot sa mga mamamayan upang itulak ang isang politikal na agenda.

Ngayon, subukan nating siyasatin ang column na isinusulat ko sa Pinoy Weekly. Tingnan natin kung sinusuportahan o pinapalaganap nito ang terorismo. Sa mga nakaraang buwan, tinalakay natin ang iba’t ibang isyung panlipunan na nakakaapekto sa buhay ng mga ordinaryong Pilipino. Kabilang na rito ang social at education inequality, ang karapatang pantao ng mga batayang sektor tulad ng mga manggagawa at magsasaka, ang kabayanihan ng mga guro, ang panganib ng red-tagging, ang konsepto ng climate justice at ang mga dapat nating bantayan para sa Halalan 2022.

Bilang isang abogado, guro at kolumnista ng Pinoy Weekly, nilalayon kong magsalita at makapagbahagi ng kaalaman tungkol sa mga isyung panlipunan. Sa ganitong paraan, mas maiintindihan natin ang mga sitwasyong kinalalagyan ng ating bansa at kung paano tayo maaaring tumugon dito nang sama-sama.

Matapos ang pagsisiyasat, talagang dapat nating tanungin kung nasaan dito ang pagpapalaganap at pagsuporta sa terorismo? Paano ako ginagawang terorista ng aking pagsusulat at ating talakayan sa Pinoy Weekly? Sa ganitong pag-iisip, paano naging terorista ang iba pang mga miyembro ng mga organisasyong ni-redtag? Ang mga organisasyon gaya ng Bayan Muna at Bulatlat ay naglalayon lang din namang maglahad ng boses at kuwento ng mga mamamayan.

Bilang mga ordinaryong Pilipino na nais lamang mapakinggan at mapabuti ang ating kapakanan, nakakabahala ang ganitong order. Ngunit, isa rin itong paalala na dapat kuwestiyunin at tugunan ang ganitong mga paratang. Hindi natin dapat hayaan ang mga opisyal na tawaging terorista ang mga lumalaban, namamahayag at nakikiisa sa ordinaryong Pilipino. Nakakabagabag man, dapat tayong magpatuloy. Sabi nga ni Neil Ambion na mula rin sa Pinoy Weekly, business as usual. Patuloy kaming makikinig at magsusulat tungkol sa mga kuwento at isyu na dinaranas ng mga Pilipino.

Kung hindi nila nais makinig, tayo ang makinig sa isa’t isa. Tayo ang lumaban, tayo ang magtulungan.

###