Mahigit isang taon nang nasa ilalim ng lockdown ang buong kapuluan, ang pinakamahaba sa buong mundo. Sa kabila nito, hindi pa din maampat ang pagdami ng bilang ng kaso ng Covid-19 sa bansa.

Hindi malilimutan ng mga mamamayan, lalo na ng kaanak ng namatayan at mga nawalan ng trabaho’t naapektuhan ang kabuhayan, ang kanilang sinapit sa pandemya. Tumatatak ang kapalpakan sa naging tugon ng administrasyong Duterte sa isa sa pinakamalaking krisis pangkalusugan na hinarap ng bansa.

Magmula sa pagpigil ng transmisyon sa bansa, sa aktuwal na pagharap sa lumulobong kaso ng Covid-19 at pagbibigay ng ayuda at hanggang sa kasalukuyang isinasagawa na sa ibang bansa ang bakuna, makikita ang kapalpakan ng gobyerno.

Bago pa man maging ganap na pandemya at kumalat ang Covid-19 sa bansa, palpak na gobyerno sa pagpigil dito. Minaliit ni Pangulong Duterte ang banta ng mabilis na transmisyon ng naturang virus at sinabing ito’y “mamatay sa isang natural paraan.” Subalit matapos ng pagkakampante, pumaling sa drastikong hakbangin ang gobyerno pagkalipas ng isang buwan.

Maling-mali na ang pinatangan sa mga retiradong heneral, at hindi sa mga medikal na eksperto, ang mga susing pusisyon sa mga pormasyon ng gobyernong tulad ng IATF (Inter-Agency Task Force for the Management of Emerging Infectious Diseases) at iba pang imbuwelto sa paglaban sa Covid-19.

Sa pagpataw ng lockdown, naging militarista ang naging pamamaraan ng gobyerno – paggamit ng kapulisan at puwersang militar – imbes na nakabatay sa medikal na pamamaraan. Malaking kamalian ng gobyerno sa paglaban nito sa virus ang pagkuwarantina sa mga tao nang hindi nasistematisa ang malawakang Covid testing at contact-tracing sa posibleng mga nakasalamuha o nahawaan ng may mga kaso ng Covid-19. Sa halip na contact-tracing ng Covid, mga kritiko sa kapalpakan ng gobyerno ang hinanap at sinugsog na nagresulta sa mga pag-aresto, paglabag sa karapatang-tao at mayroon pang mga pinaslang

Higit pa, ramdam ang kawalang malasakit ng administrasyon sa naging paraan ng pag-ayuda nito. Malaki ang bilang ng hindi nakatanggap ng tulong-pinansiyal ng gobyerno at kung mayroon man ay kakarampot lang – kulang na kulang para maitawid ang pangkain sa noong lockdown, para sa pangangailangang medikal at iba pang pagkakagastusan. Samantala, kaduda-duda kung paano ginastos ng administrasyon ang bilyon-bilyong inutang nito sa dayuhang mga institusyon.

Kaya sa unang mga buwan ng lockdown, tanong ng madla, “Nasaan ang ayuda? Saan napunta ang bilyun-bilyong pondong inutang?”

Bakit tila sa pandemya, may nakinabang sa kabila ng paghihirap ng mga mamamayan?