Medyo kalabisan ang pagdidiin na “parasitiko sa ating politika” ang kaisipang “winnability” na sumisira sa demokrasya. Maaaring magdulot ito ng maling interpretasyon na ‘di malabong humantong sa paninisi sa mga botanteng Pilipino.
May ‘di pantay na ganansiya ang South Korea sa isinusulong na free trade agreement na lubhang mas malaki ang mga industriya kumpara sa Pilipinas.
Imbis na akuin niya ang responsibilidad sa mataas na presyo ng mga bilihin na pahirap sa milyon-milyong Pilipino, sinisi niya ang lokal at internasyonal na pamilihan, giyera, mga supply chain at pati ang kalikasan.
Nahuhulma ang ating daigdig ayon sa mga kaayusan ng kapangyarihan—kontrol at dominasyon. Kapital at kapitalismo ang namamayagpag sa ngayon, kasama na ang mga mapagsamantalang simbuyo nito.
Nailatag ang pundasyon ng kontrol ng US sa bansa noong brutal na Digmaang Pilipino-Amerikano na naging unang pagpapamalas ng hard power ng US sa Asya. Mula noon, ginamit na ng US ang lakas nito sa militar at ekonomiya para diktahan ang patakarang pang-ekonomiya at pampolitika ng bansa.
Kagyat, makatarungan at kayang gawin ang mataas na across-the-board na pambansang umento sa sahod—at hindi ito magreresulta sa pagtaas ng presyo kung ibabahagi ng mga kapitalista ang malaking tubo nila sa mga obrero imbis na itaas ang presyo at ipasa sa konsyumer.
Kailangang isabatas ang dagdag sa sahod dahil malubha na ang sitwasyon. Para naman sa mga tutol dito, madaling ipagdiinan ang sistema ng regional wage board dahil matagal na itong nagagamit para proteksiyonan ang interes ng kapitalistang tubo.
Nabigo ang administrasyong Marcos Jr. na gumawa ng anumang mahalagang hakbang sa panahong ito. Kinumpirma lang nito na hindi nito kayang tanawin ang anumang tunay at malalimang pagbabago. Malabo nang makapagtakda ito ng bagong direksiyon sa natitirang panahon ng anim-na-taong termino nito. Para mangyari ito, kailangang magmula ang pagbabago sa mga mamamayang may pinakamalaking interes na mapabagsak ang mapanupil na kalagayan ngayon.
Kakarampot na ayuda, hadlang sa kalusugan at pagbawi.
The system we replace this with does not have to be as equally hegemonic but it must at least respect the diversity of our alternatives.
