Iyan, kung hindi siya nagkakamali, ang pangalan ni Ericson L. Acosta sa isang isyung lampoon ng Philippine Collegian, publikasyon ng mga mag-aaral ng unibersidad. Ang pagkamalikhain ng staff, lumalabas hindi lang sa mga nakakatawang artikulong may banat sa pulitika ng kampus at bansa, kundi maging sa by-line at staff box. Ang mga pangalan ng manunulat, kadalasang hinahanapan ng bastos na katunog o kamukha.
Sa kanyang pananalita tungkol sa kakatapos na pag-aalsang masa sa Tunisia, pinaksa ni Alain Badiou, pilosopong Pranses na dating Maoista at nagpapakilalang komunista, ang tampok na porma ng nasabing pag-aalsa: ang rayot (riot). Sa pamamagitan ng punto-palasong ito, tinutuhog na rin niya ang naganap na pag-aalsang masa sa Egypt (masyado na yatang luma at Biblikal ang salitang “Ehipsyo”) at mga aksyong masa sa iba’t ibang bansa sa nakaraang mga taon.
Kakaibang abogado – hindi, kakaibang nilalang – itong si Atty. Meng. Hindi katulad ng mga istiryutipikal na abogadong laging magara ang bihis at magarbo ang pananalita, simple lang gumayak at mangusap itong abogado ng mga manggagawa.
Ipinapasilip ng pahayag ni Noynoy ang bansang pinipilit likhain ng pagpapatupad ng gobyerno sa mga patakarang neoliberal para sa kita ng mga naghaharing dayuhan at iilan: walang “bayanihan” ng mga mamamayan sa pamamagitan ng gobyerno, nag-iisa ang bawat tahanan at tao – mga islang pagtawid-buhay ng sarili lang ang inaasikaso.
Ewan ko sa inyo, pero hindi ako nasisiyahan – hindi, naaadwa ako – na mapanood si Noli de Castro sa dati niyang trabaho bilang tagabasa ng gabi-gabing balita sa TV Patrol.
Natawag ang pansin ko ng balitang ito sa Philippine Daily Inquirer nitong 04 Enero ngayong taon: “’OFWs must be taught ways of hosts’.” Ano na naman kaya ang kailangang ituro sa mga Pilipinong mago-Overseas Filipino Worker para umakma sa “kultura at mga praktika” ng mga bansang pupuntahan nila? Ano na naman kayang problema sa mga Pinoy ang sinisisi ngayon?
Sa sanaysay niyang “A Serious Peace Initiative,” nag-aalok si Ramon “Mon” Casiple, na humaharap bilang “political analyst” o “manunuring pampulitika” sa midya kahit nakahanay sa Akbayan sa totoong buhay, ng pagsusuri sa kalagayan ng bansa bilang konteksto ng magbubukas na usapang pangkapayapaan sa pagitan ng rehimeng Noynoy Aquino at ng Communist Party of the Philippines.
Ang mga bata ang pinakamahusay na teorista, dahil hindi pa sila nabigyan ng edukasyon para tanggapin ang ating mga nakagawiang praktikang panlipunan bilang ‘natural,’ kaya naggigiit na tapatan ang nasabing mga praktika ng nakakahiyang mga tanong na pangkalahatan at pundamental
Kung mahigpit lang ang paghusga ng Philippine Daily Inquirer sa tama at mali para sa bansa, hindi na sana napapabasa pa ni Rigoberto D. Tiglao ang mga opinyon niya sa madla. Naglingkod siya mula simula hanggang dulo sa rehimeng Arroyo bilang “pilosopong pampulitika” na kumatha ng “Matatag na Republika” bilang gabay o pagbibigay-katwiran nito sa mga patakarang kontra-mamamayan at pasista. Maipapakitang tugma, kung hindi man nagmumula, sa pagteteorya niya ng “Matatag na Republika” ang Oplan Bantay Laya 1 at 2 ng rehimen – na nagdulot ng napakaraming paglabag sa karapatang pantao, kasama na ang mga ekstrahudisyal na pagpaslang at pagdukot sa mga aktibista at mga tagasuporta nila.
Nitong Nobyembre 30, Araw ni Andres Bonifacio, nagrali ang mga manggagawa kasama ang mga kawani ng gobyerno at iba pang sektor ng lipunan. Ang panawagan nila: makabuluhang dagdag-sahod.
