Maraming salik kung bakit nagiging mabuti at masama ang isang tao. Sa akin naman, maaaring tingnan ito sa pinagmulang uri bukod sa mga iba pang salik ng kanilang pagkatao tulad ng kinalakhang tahanan at kapaligiran, pamilya, kasarian, at iba pa.
Nanalasa ang bagyo at malalakas na pag-ulan sa maraming probinsiya. Katulad na naman ito ng matagal nang problema sa baha pero sa totoo’y may mas malalim na ugat.
Kung sa showbiz nga’y inaabot ng dekada bago lumitaw ang mga survivor, paano pa kaya ang karaniwang mamamayang madalas ay pagkaitan ng hustisya at akses sa serbisyo?
Nang ianunsiyo ng NEDA na ang gumagastos ng P64 at pababa kada tao ang maituturing na “food poor” aba, siyempre sinubukan natin kung sapat nga ba ang badyet na ito.
Paurong at atrasado pa rin ang pagtingin sa konsepto ng katawan na siyang nagbubunsod ng marami pang porma ng pang-aabuso at pagsasamantala.
Lahat na ‘ata ng klase ng karahasan, mararanasan tuwing eleksiyon. Hindi tayo natututo at paulit-ulit na lang ang pagsasamantala sa atin ng mga tradisyonal na politiko at dinastiya.
Kung isa ka sa mga naniwala na lalaki si Imane Khelif at naniwalang ‘di patas ang naging laban nila ng puting babaeng kalaban niya, tiyak na kasama ka sa mga nabiktima ng fake news.
Lumang tugtugin na ang “resilience.” Hindi sapat na lumikas lang at umuwi pagkatapos ng baha. Hindi sapat na palaging nagtitiis ang mga tao habang ang iba, tulad ng mga influencer, ay nagtatanong lang kung puwede bang mag-“floatie” sa baha dahil “it’s just water.”
Hindi naman na nakapagtataka ang ganitong pangyayari lalo pa’t sa simula’t sapul, ang mga ganitong fair ay isinasagawa sa mall, isang lugar na pinamumugaran ng pantasya, panlilinlang at sala-salabid na pagsasamantala na pag-aari ng malalaking negosyante’t kapitalista.
Isa na namang daluyan ng impormasyon ang titigil at higit pang aasa ang mamamayan sa social media kung saan parang mga tipak ng malalaking bato ang bumabara sa katotohanan.
