Sa “Prinsipyo o caldero: Why Noynoy won in Luisita,” ikinwento ni Lisandro E. Claudio kung paanong “sinamantala” ng Liberal Party ang hirap at gutom sa Hacienda Luisita para manalo doon si Noynoy Aquino – kahit may pananagutan ito sa kahirapan, kawalan ng reporma sa lupa, at masaker doon.
Sana hindi ito lumipas katulad ng karaniwang balita. Mahalagang pangyayari ang pag-atake ng gobyernong Israeli sa “Marvi Marmara,” barkong naglalaman ng mga di-armadong delegado mula iba’t ibang bansa at ng mga tulong sa mga mamamayan ng Gaza, kasama ang mahahalagang kagamitang medikal. Ayon sa balita, siyam na katao ang napatay, at nahadlangan ang pagdaong ng kinakailangang tulong.
Sa pamamagitan ng opisyal na estadistika, ang masama’y napapaganda o hindi nahahalata. Nakakayang lunurin ng mga numero’t teknikal na termino ang mga argumentong sumasalungat sa mga pahayag ng gobyerno.
Matagal na rin akong naninigarilyo, simula pa fourth year high school. Natagpuan namin ng matalik kong kaibigan noon ang halina ng sigarilyo, ilang buwan bago kami opisyal na magtapos ng high school: bonding moment, ideya ng pagiging cool, sense of freedom, at sense of maturity. Pinaso pa nga namin ang bahagi ng aming braso bilang simbolo ng wagas na pagkakaibigan (pero ngayon, kahit sa Facebook, hindi na kami nagpapansinan).
Inimbitahan ako ng mga kaibigan sa Pinoy Weekly, progresibong publikasyong online sa wikang Filipino, na magkolum sa kanila. Mahirap silang tanggihan. Una sa lahat, karangalang maimbitahan ng masigasig na staff ng Pinoy, na naglalabas ng mga impormasyon at komentaryong hindi inilalabas ng midyang mainstream. Sa panig ko, na nagsusulat ng komentaryong pinipilit kong maging progresibo, magandang pagkakataon ito na umabot sa mas maraming mambabasa. Gusto ko ring mag-ambag, sa abot ng makakaya, sa pagsisikap na magpundar ng isang sentro ng progresibong midya sa wikang Filipino.
Pinili nilang magpakasal sa pinakamainit na tag-init sa matagal na kasaysayan ng bansa. Ito ang panahong kapapaligo pa lamang, namumutiktik na ng pawis ang katawan habang nagbibihis. At matapos magbihis, parang nakapaligo na naman ang hitsura: basang-basa ang pangangatawan.
Alam ko. Huli na ang lahat para itanong kung sino ang binoto mo para Senador. Naiproklama na ang 12 nanalo at hindi kasama sa mga ito ang dalawang pangunahing personahe ng progresibong kilusan - sina Liza Maza at Satur Ocampo.
Kamakailan ay natagpuan ko ang sarili na dalawang beses dumadalo ng kaarawan ng musmos na idinadaos sa Jollibee. Una ay si Ameelia, inaanak kina John at Elyrah, mga kaguro, sa Jollibee Katipunan. Ikalawa, sa ikalawang apo, kay Kayden, mula sa pamangkin na nakabase na sa suburb sa Chicago na nagdaos ng kaarawan sa Jollibee Fort naman.
Isa sa madalas na ikomento ng mga estudyante kong kumuha ng Pan Pil 17 (Panitikan at Kulturang Popular) ngayong Summer 2010 ay "Sir! Ang hirap ng manood ng pelikula nang hindi nag-a-analyze."
Ang aking hiling lang sa mga mulat na indibidwal na naniniwala sa pagkakapantay-pantay ng kasarian: Iparating sa Hay! Men! ang kolektibong pagtuligsa.
