Kahit na mayroon kang prinsipyo, hindi mo pa rin maiiwasang makipag-kompromiso. Hindi lahat ng pangyayari’y umaayon sa iyong kagustuhan. Hindi lahat ng tao’y umaayon sa iyong kaisipan. Sa larangan ng pulitika, mahalaga ang pakikipag-alyansa. Noong nakaraang eleksiyon, maraming nagtaka sa desisyon ng Kaliwa na makipagsanib-puwersa sa malalakas na kandidato. Pero teka: Puwede bang malaman muna […]
Mahusay ang artikulong “The Most Trusted Name in News?” ni Deborah Campbell, nasa magasing Utne. Ipinapakilala nito ang Al Jazeera, ang nag-iisang pandaigdigang estasyong pambalita na galing sa “global South,” hindi sa mga sentrong imperyalista. Dahil sa tatak nitong “kalayaang editoryal, diin sa pag-uulat mula sa field, at… staff ng mga empleyadong naninirahan sa mga rehiyong kanilang kino-cover,” inani ng estasyon ang galit kapwa ng rehimen ni Saddam Hussein at ni George W. Bush. Dalawang himpilan lang naman ng binansagang “Terror TV”ang binomba ng US – iyung nasa Kabul at iyung nasa Baghdad.
Bihira akong magbasa ng fiction at hindi ko alam kung “katha” nga ang tamang salin nito. Pero itinuro ni Fredric Jameson, Marxistang akademiko, ang mga nobela ni E. L. Doctorow na halimbawa ng postmodernong pagkabigo ng kasalukuyan na bigyang-representasyon ang kasaysayan. Sa mga nobela ni Doctorow sa BookSale, isa lang ang natipuhan ko agad – ang The Book of Daniel [1971], na batay sa tunay na nangyari sa mag-asawang Komunistang Hudyo-Amerikanong sina Julius at Ethel Rosenberg.
Maaaring naging matagumpay ang isang unyon na makamit ang isang benepisyo sa pamagitan ng sama-samang tawaran (collective bargaining). Ngunit kahit ang isang benepisyo ay nakalagay na sa collective bargaining agreement (CBA), kailangan pa rin ang masusing pagbabantay ng unyon para matiyak ang lubusang pagtupad ng manedsment sa benepisyong ito. Ang anumang kapabayaan sa panig ng […]
k~h1+ n 1$4n6 p3n0m’3n0n 4n6 j3j3m’0n, nD1 q n00n 1+0 p1n6-4k$4y4h4n n6 p’nh0n. (Kahit na isang penomenon ang jejemon, hindi ko noon ito pinag-aksayahan ng panahon.) Ano ba naman ang pakialam ko sa kodang ginagamit ng kabataan na alam kong mahihirapan akong maintindihan? Kung ang text lingo ay hindi ko ginagamit (at wala akong planong […]
Isang madaling araw, sa isang “plurk” o status message ko sa http://plurk.com, sinabi ko na “kagigising lang! J”. At may isang makatang estudyante na nag-reply ng “baliktad na ang mundo!” Sumagot ako ng simpleng “body clock ko! :-)” bagama’t may kurot sa akin ang witty na comment ng naturang kaibigang makatang estudyante. Sobrang liberal na nga siguro ako na ang kaharap ko nang magdamag, at ang ilang oras kong kausap, ay ang birtwal na mundong naa-access ko sa laptop at sa “wawawa” o world wide web. Kinocomputer ko ang mga bagay at iniinternet ko ang aking isip at damdamin, sa madaling araw na halos lahat ng kakilala ko ay tulog na at iilan na lang sa mga kakilala ko sa Pilipinas ang namamaybay sa birtwal na reyalidad ng Facebook at iba pang nilikha ng hypertextual language.
“Susuportahan kita. Pero kapag nanalo ka, magiging kritiko ako.” Ito, ayon kay Cornel West, progresibong intelektwal na Aprikano-Amerikano, ang pangako niya kay Barack Obama noong tumatakbo pa lang ang huling pangulo ng US. Batay sa editoryal nitong “Noynoy’s choices,” malayo sa ganyan ang pakikitungo ngayon ng Philippine Daily Inquirer kay Noynoy Aquino – na sinuportahan nito noong eleksyon.
Hindi ko akalaing 112 taon na pala ang lumipas mula nang lumaya diumano ang Pilipinas sa dayuhang pananakop. Madali kasing makalimutang may binasa palang proklamasyon ng kalayaan mula sa mga Kastila si Hen. Emilio Aguinaldo sa Kawit, Cavite noong Hunyo 12, 1898, na siyang ipinagdiriwang ng bansa taun-taon. Pero ano ba ang nangyari sa mga sumunod na taon? Ano na ba ang sitwasyon ngayon?
Sa kasalukuyang panahon ay marami sa mga manggagawa ang boluntaryong pinagbibitiw sa kanilang mga trabaho ng kanilang mga kompanya, kapalit ng pagbayad sa kanila ng separation pay. Bunga raw kasi ito ng nagaganap na krisis pang-ekonomiya. Pagtanggap ng manggagawa ng bayad mula sa kompanya, palalagdain siya nito ng Waiver and Quitlaim kung saan nakasaad na […]
Hindi naman lingid sa ating kaalaman na ang sex, gender at sexualidad ay normal na bahagi ng buhay ng tao, bata man o matanda. Ngunit bakit tila traumatiko para sa marami ang mabanggit man lamang ang salitang sex sa loob ng klasrum. Bakit ba hindi natin masabi-sabi o mailathala ang mga salitang “titi, puke, bayag, tinggil, suso, utong, kantot, uring” at marami pang ibang “bulgar” o “bastos” na mga salita, gayong bahagi ito ng ating katawan at bahagi ng ating kultura at kaakuhan?
