Sa pagitan ng paghampas ng mga kamao at pagsigaw ng mga duguang panawagan, at ng marahan at maingat na paglilinis, pagsasalang at pagre-rewind ng mga U-matic tape, ibig ilahad ng dokumentaryong “Invisible Labor” ang masalimuot at maselang proseso ng paggawa ng mga alaala ng kilusang paggawa.
Masalimuot ang paglimot, lalo na sa lagay ng bansa sa kasalukuyan at sa laging nakaambang pagsasamantala sa oras ng pagkawaglit ng alaala.
Hindi mabigat basahin ang aklat ni Beltran. Hinabi niya nang simple at malaman ang mga personal na naratibo ng mga tauhan bilang buhay na pagpapakita sa tunay na kalagayan ng mga kababayan natin sa sa ibayong-dagat.
Maiintindihan ng mambabasa ang mga alinlangan ng bawat karakter sapagkat buhay rin nila ang nakasalalay. Pero nanaig pa rin ang pagkiling sa bawat isa, lalo na kung para kanino at para saan ang mga ibinabalita natin.
Kung nakikinig at nagugustuhan natin ang mga kantang K-pop (at iba pang Asyano at Kanluraning mga awit) na hindi natin maintindihan, bakit hindi subukan ang mga kantang relatibong mas malapit at pamilyar sa atin?
Trahedya ito, hindi dahil sa anumang aksiyon niya, kundi dahil ginawa niya ang mga ito sa konteksto ng malupit at mapanupil na politika ng post-WW2 Amerika, ng red scare, communist witchhunts at McCarthyism ng huling bahagi ng 1940s at buong 1950-60s.
Isa ang panitikang Pilipino sa paraan nang wastong paghubog sa kamalayan ng mga bata. Marami sa mga akda ang sumasalamin sa buhay at pakikibaka ng sambayanang Pilipino.
Naniniwala ang AMP3 na sa paglipas ng panahon, ang musika ay hindi lamang panandalian na naririnig o inaawit, ito rin ay isa sa mabisang pagpapahayag ng kalayaan, kapayaan, at pag-unlad ng lipunan.
Halaga ng pag-alala ang punto ng "Maria Clara at Ibarra," ang pagbabalik-tanaw—ang pag-aaral sa nakaraan upang magkaroon ng mas malalim na pag-intindi sa lipunan sa kasalukuyan, at higit sa lahat, kung paano tayo hinuhulma ng kasaysayan.
