Noon pa man, anumang katangian, gaano man nagpapakita ng kahusayan at diskarte, kung baog sa ideolohiyang naglilingkod sa kapakanan ng masa at gagap ang kanilang kalagayan at kahilingan ay hahantong sa pansariling paglilingkod.
Para sa akin, hindi lang ito bahay-dalanginan o lugar ng mga relihiyoso’t relihiyosa. Ito’y pangalawang tahanan na nagsilbi kong kanlungan ng halos 10 taon at humubog sa kalahati ng aking buhay.
Ang kabataang Pilipino, bilang tagapagmana ng rebolusyonaryong diwa ng Katipunan at ng paglaban sa pananakop ng mga Kastila, Amerikano’t Hapones, ay dapat tanggihan ang naratibo ng sarili nitong kawalan ng kapangyarihan.
Harap-harapang nilalapastangan ng mga sigang ito ang demokrasya at karapatan natin. Nagbabalat-kayo na may pakialam sa batas, kaayusan at kapakanan ng mamamayan, pero sila rin naman ang mga salarin sa kaguluhan at pagdurusa ng mga ordinaryong Pilipino.
Pagdating sa mga opisyal ng korporasyon, walang kapangyarihan ang mga Labor Arbiter na hawakan ang kanilang mga labor case laban sa kompanya.
Muling magtitirik ng kandila at nananawagan ang midya, mga tanggol-karapatan at mga dumedepensa sa demokrasya: Itigil ang pag-atake sa mga mamamahayag, singilin ang hustisya para sa lahat ng biktima, at patuloy na ipaglaban ang malaya at mapagpalayang midya.
Hindi ba’t dapat na pamilya ang trato sa matagal nang kasama? O baka naman hindi sila talaga itinuturing na kapamilya dahil hindi tunog-Gokongwei ang mga apelyido nila.
Nararapat na tingalaing halimbawa ngayon ng kabataan si Tarik Sulayman lalo na at mainit na naman ang usapin ng Mandatory ROTC sa Senado.
The Philippines’ struggle with climate change is endlessly intertwined with issues of climate imperialism and economic dependency.
Nararapat na talaga na aprubahan ang minimum wage bill sa House of Representatives. Kahit papaano, magbibigay ito ng dagdag na purchasing power sa mahihirap nating mga kababayan at sapat na proteksiyon mula sa mga mapagsamantala.
