Buhay biyahero
Maraming bersiyon at iba-iba talaga ang kuwentong biyahero ngunit sigurado na puno ng pagod at pawis sa pagsulong sa rumaragasang ilog tungong tagumpay na maaaring mong ikapahamak at ikasawi.
#KuwentongKabataan
Hindi magluluwal nang walang katiyakan
Naniniwala ako na isa lang ang pagdadalang-tao sa mga gawaing maaaring pagpasyahan nang malaya ng mga kababaihang katulad ko.
Ipagpapatuloy na pangako, kahit sila na’y yumao
Nakakapanghina sa puso na mabuhay na walang ibang kasamang pamilya upang palakasin ang loob mo habang nakikipagsagupaan sa pang araw-araw na hirap sa ating lipunan.
Buhay na binawi, katarungang inagaw
Parang nawala ang lakas ng aking mga tuhod at napaupo ako sa gilid ng kama. Hindi ko alam kung ano ang iisipin. Paano nangyari ito? Totoo ba ito?
Ospital ng Kamatayan
Ospital ang unang takbuhan sa tuwing may iniindang sakit, ngunit bakit ito pa ang nagiging mitsa para lalo tayong magdusa?
Uhaw na mamamayan
Sa isang bahagi ng Kamaynilaan kung saan tanaw ang karagatan, matatagpuan ang Baseco Compound sa Port Area kung saan kami naninirahan. Bagaman malapit sa dagat, nagdurusa kami sa kakulangan ng suplay ng tubig.
Ironikong katotohanan
Kitang-kita ng dalawang mata ko ang malinaw na dibisyon sa lipunan. Isang hanay ng mga armadong pulisya na may baril, panangga at batuta laban sa mga ordinaryong taong nakikibaka na ang tanging sandata ay boses habang hawak ang karatula.
Ang nagpapatikom sa ingay ng Tondo
Mahirap palitan ng pagkakakilanlan ang Tondo sa isang iglap. Parang ang hirap gawin, sa totoo lang. Nakakatakot pa rin kahit maliwanag ang paligid.
Sa paggulong ng tren
Matagal pa raw ang tantiya na matatapos ang proyektong ito. Hindi pa rin halos nasisimulan ang Malolos-Clark Railway Project kaya paniguradong mas matagal pa ang konstruksiyon nitong mga riles na ito.
Mas mahalaga pa sa buhay ko
Habang paparating ang taumbayan, isang tumitibok na kaba ang bumalot sa aking puso. Sa isip-isip ko, “Mabubugbog na naman ako.”