Pinatutunayan nitong malakarnabal na mga pangyayari sa Senado ang palsipikadong retorika na hindi naiimpluwensiyahan ang mataas na kapulungan sa anumang eksternal na presyur, partikular ng pangulong sabik sa pandarambong at kapangyarihan.
Kung totoo ang buladas ng pangulo na pinahahalagahan niya ang demokrasya, bakit walang puknat ang mga atake ng kanyang mga pasistang puwersa sa mga mamamayang naglalahad ng tunay na kalagayan?
Dapat nang itigil ang hindi makataong hubad-kapkap, at iba pang panggigipit at harassment sa mga bilanggong politikal at kanilang kaanak, hindi lang sa New Bilibid Prisons kundi maging sa lahat ng kulungan sa bansa.
Ang kailangan ng mga Pilipino, mga hakbang na magsisigurong protektado ang lahat ng komunidad mula sa matinding init ng panahon at ang epekto nito sa iba’t ibang kabuhayan.
Makatuwiran ang hinihiling na dagdag-sahod ng mga manggagawa. Makatarungan lang na ibigay sa kanila ang makabuluhang bahagi ng nilikha nilang yaman.
Masaya na kasi sila na nakikita na “gumaganda” ang mga numerong inuulat, pero bulag sa tunay na nararanasan ng mamamayan na naghihikaohos at pinakaapektado ng matinding krisis sa ekonomiya.
Isa ang malinaw sa kasalukuyan: Kailangan panagutin ang mga mapapatunayang may sala dahil sa paglabag nila sa karapatang pantao at hindi dahil sa away-politika.
Dapat igiit ng Pilipinas ang kanyang soberanya habang tinitiyak na ligtas ang mamamayan sa peligro at lalo na sa giyera.
Ang ipinagmamalaking mga kasunduan at ugnayan ng gobyerno ng US at ni Marcos Jr. ay tanikalang nakagapos sa ating leeg, na habang humihigpit ay lalong sumasakal.
Lumiliit at sumisikip ang espasyo para sa karaniwang Pilipino. Kahit espasyo para sa karapatang pampolitika, kasing kitid na ng eskinita.
